شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ |۱۲ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶ | Dec 14, 2024

در ماه رمضان، بیش از هرچیز این نکته مهم است که درک این چنین موقعیتی، خود نعمتی بزرگی است هرچه انسان بتواند و البته بخواهد که به مراتب بالاتر این خوان کریمانه راه یابد به حضور دل و آمادگی روحش مربوط می‌شود.

خبرگزاری حوزه/

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست

تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست

بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب

ماه رمضان را ماه میهمانی خدا خوانده اند، چه تعبیری شیداتر و شوق آورتر از این، تا جان و جهان بنده را، از شهد شیرین و زلال وصل یار، سیراب سازد.

حضور در خلوت انسی که خوان کرامت الهی در آن گسترده، درهای بهشت به روی بندگان باز و نعمت‌های الهی گستران است.

تردیدی نیست که بیش و پیش از هرچیز، این نکته به ذهن انسان می‌رسد که درک این چنین موقعیتی، خود نعمتی بزرگ است و هرچه انسان بتواند با حضور دل و آمادگی جسم، به مراتب بالاتر این خوان کریمانه راه می‌تواند پله های این نردبان را، تا ملاقات خدای خویش طی کند.

ماه رمضان، بهار قرآن است و فرصتی برای رویش دوباره مهرگیاه عشق در صحرای دل انسان.

تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست؟

مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید

سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست؟

ماه رحمت بود، ای ابر خطاپوش ببار

تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست؟

حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد

در و دیوار زند داد خریدار کجاست؟

بال‌های دل را در زیر چتر سبز این روزها و شبها باید مرتب کرد و از نام و یاد اهل‌بیت (ع) مدد گرفت و در میهمانی خداوند شرکت کرد و الهی شد.

رمضان فرصتی است با هزار و یک مقتضای موجود و مانع مفقود.

نفس هایی که خودبخود تسبیح اند، لحظه هایی که تنها به اشارتی نیازمند، تا الهی شوند.

ماه رمضان، بهترین لحظه های ایمانی ماست، تا جان خویش را در آب دریای نیلگون آن از غفلت و معصیت شستشو دهیم و تولدی دیگر یابیم.

ماه رمضان فرصتی است عزیز، تا اندرون از طعام خالی داریم و در او نور معرفت بینیم.

و این نور را به چشم، زبان و دل منتقل سازیم و حقیقت روزه را تجربه کنیم و وسیله‌ای می‌شود برای ... برای اوج گرفتن و رهایی از زمین.

آری؛ ماه رمضان را، ماه میهمانی خدا خوانده اند و چه تعبیری زیباتر از این تا جان بنده را از شهد شیرین و زلال وصل یار سیراب سازد.

و حضور در خلوت انسی که خوان کرامت الهی در آن گسترده و درهای بهشت به روی بندگان باز است.

رمضان، ماه بازگشت به خویشتن خویش است .

و در میهمانی ماه خدا هرجا که بنگری، هرچه کنی، نشانه ای بر وجود نورانی و زیبای آفریدگار است.

خواب، بیداری، سکوت، تسبیح و حتی نفس کشیدن صواب و ثواب است، برای میهمانی که در کنار سفره آفریدگارش،

و رمضان چنین فرصتی است؛ این ماه عزیز را درک کنیم و از لحظه لحظه آن بهره گیریم.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha